تبعیض بین فرزندان !
به نظر شما تبعیض قائل نشدن ، یعنی : مساوات برقرار کردن ؟
عموما والدین همیشه در تلاش هستند تا بین فرزندانشان مساوات برقرار کنند و عموما یا موفق نمی شوند و یا فرزندانشان هرگز راضی نمی شوند !
با مساوات رفتار کردن ، کودکان ما را راضی نمی کند ،
نجوای دورنیِ کودک: چرا من باید به اندازه ی خواهرم دوست داشته شوم ؟ چرا من باید به اندازه ی برادرم ، از والدینم توجه بگیرم ؟ این کافی نیست !
نکته : با مساوات رفتار کردن از نظر کودکان ، یعنی به اندازه ی کافی مورد توجه نبودن است .
دنیا هم نمی تواند این مساوات را بپذیرد ، اگر ما گاهی حس ناامید شدن از برابری را در موقعیت های کوچک در فرزندانمان ایجاد نکنیم دنیا در موقعیت های بزرگ تر به او خواهد داد.
از همه مهم تر اینکه مگر کودکان ما ، شخصیت شان ، وجودشان ، همه یکی ست که ما در تلاشیم تا یکسان رفتار کنیم ؟
والدین عموما دچار عذاب وجدان می شوند که چرا درونن بین فرزندانشان تفاوتی قائلند و بعد در ظاهر اصرار دارند به اینکه به همه بگویند که تفاوتی از نظر آنان وجود ندارد اما در عمق جانشان می بینند که ته تغاری را جور دیگری دوست دارند و دلشان می خواهد مدام در آغوش بگیرند و حسابی از خجالتش در بیایند ولی این کار را نمی کنند چون می خواهند تبعیض قائل نشوند، هم خودشان را از ابراز این احساس ، هم کودک را از دریافت این احساسات . محروم می کنند.
پس در ابتدا لازم است بپذیریم که : وجود تبعیض طبیعی ست و این پذیرش کمک می کند تا کودکی را که کمتر حمایت می شود بیشتر در نظر بگیریم و ویژگی های مثبتش را بیشتر به زبان آوریم .
و حالا این پذیرش کمک می کند جور دیگری به بحث تبعیض نگاه کنیم : اینکه من برای فرار از تبعیض ، کودکانم را منحصر به فرد ببینم نه یکسان !
و اما چگونه ؟!
- در برآوردن خواسته هایشان ، نیازهای فردی شان را لحاظ می کنم ، اگر یکی از آن ها لباس نیاز دارد ، لباس تهیه می کنم و اگر نیازِ دیگری تهیه ی لوازم التحریر است برایش لوازم التحریر می خرم .
مثال : مادر کیک صبحانه را به یک نسبت بین فرزندان تقسیم می کند و طبق معمول در تلاش است تا بین فرزندانش ، مساوات برقرار کند ، دختر 8 ساله اش می گوید : مامان کیک من از کیک داداش (4ساله ) ، کمتر است ! مادر پاسخ می دهد : منکه به یک نسبت کیک ها را برش زدم !
پاسخ صحیح : نیاز کودک را ببین : آها به نظر می رسد به کیک بیشتری نیاز داری ؟
- نشان بده هر کدامشان را منحصربه فرد دوست داری ، فرزندتان نزد شما می آید و می گوید : مامان مرا بیشتر دوست داری یا داداش را ؟
در پاسخ به این سوال ، عموما ما پدر مادرها می گوییم هر دوی شما برای من عزیزید ! باز فرزندتان سوالش را تکرار می کند ، مامان کداممان را بیشتر ؟!
نکته : از نگاه کودک به یک اندازه دوست داشته شدن یعنی دوست داشته نشدن!
پس پاسخی میدهیم ، که به او حس دوست داشته شدن و منحصربه فرد بودن، دهد :
اینکه من ذهن فرزندم را به سمت منحصر به فرد بودنش می برم و نمی گذارم در ذهن خودش هم وارد فاز مقایسه شود . پس به او می گویم :
دختر نازنینم تو تنها دختر بچه ی زندگی منی ، تو تنها فاطمه سادات زندگی منی ، اگه مامان ، فاطمه سادات نداشت کی می تونست اینقدر حال منو بفهمه ، وقتی بی حوصله بودم بیاد و منو ببوسه ، کی مثل تو می تونه نیمروی خوشرنگ بپزه ، بوش پُر بشه توی خونه و …….
اینجاست که او عشق می کند از پاسخی که دادی و دوست ندارد جملاتت تمام شود و دیگر هرگز این سوال را از زبانش نخواهی شنید چون او خیالش راحت شد که در ذهن مادرش منحصر به فرد است .
- به اندازه ی نیاز برایش وقت بگذارید . زمانی که مشغول تکالیف دخترتان هستید ، فرزند کوچکتر 4 ساله تان از راه می رسد و می گوید : مامان دو ساعته داری با آجی درس کار می کنی ! ، پس کی با من بازی کنه !
پاسخ می دهی : عزیزم میدونی که تکالیف مدرسه مهم و وقت گیرند ، حتما بعد از تموم شدن تکالیف ، سراغ شما میام ببینم به چی نیاز داری؟ ، بغل میخوای ، بازی میخوای ؟!
- راجع به هر موضوعی با فرزندتان صحبت می کنید ، روی صحبت شما فقط با او باشد ، مثلا می خواهی راجع به مسئله ی دیرخوابیدنش با او صحبت کنی ، به او می گویی : پسرم چند وقتیه که شب ها دیر می خوابی ! می تونیم راجع بهش صحبت کنیم ؟ – پاسخ می دهد : خب مامان ، آجی هم دیر می خوابه ! پاسخ دهید : عزیزم روی صحبت من شمایید من اینجام تا ببینم شما شبها چه احساسی داری یا چه نیازی باعث میشه دیر خوابت ببره !
در این سایت ، ما شما را به کمک محتواهای آموزشی علمی و استاندارد در مسیر درست فرزندپروری ، ثابت قدم نگه می داریم .
خوشحال می شویم در اینیستاگرام ، ما را دنبال کنید و در جریان تخفیفات ویژه ی دوره های آموزشی و سایر محصولات ، قرار گیرید : samane.rashidiii
دیدگاهتان را بنویسید